Początki nanotechnologii sięgają lat 50. XX wieku, kiedy to Amerykanin R. Feynman przedstawił swoją wizję świata, w  którym naukowcy będą tworzyć dowolne struktury materii na poziomie atomowym. Śledząc doniesienia z ostatnich lat na temat dynamicznego rozwoju nanotechnologii, wydaje się, że jej przyszłość jest już przesądzona. Szerokie spektrum zastosowań oraz możliwości dalszego wykorzystania jakie daje, stawia ją w czołówce najchętniej zgłębianej tematyki badawczej. Ilość literatury naukowej, liczba konferencji czy firm komercyjnie zajmujących się nanotechnologią również świadczy o rozpowszechnianiu tej dziedziny. Od kilku lat zajmuje ona uprzywilejowaną pozycję przy finansowaniu z budżetu Unii Europejskiej – w  2008 roku UE przeznaczyła na badania z tego zakresu 3,5 mln euro.

Popularne materiały
Nonocząstki i srebra i złota wykazują właściwości bakteriobójcze, które znane są ludzkości od starożytności. Stosowanie srebrnych naczyń miało zapobiegać psuciu się pożywienia, dziś wykorzystuje się je w bandażach i plastrach leczniczych. Nanomateriały metaliczne budzą tak duże zainteresowanie, ponieważ w porównaniu z materiałami polikrystalicznymi wykazują nowe, nieznane dotąd właściwości. Nanocząstki magnetyczne z uwagi na dużą powierzchnię właściwą i możliwość oddziaływania z różnymi tkankami, znajdują szerokie zastosowania m.in. w detekcji i analizie biocząsteczek, docelowym transporcie leków, poprawie kontrastu przy badaniach metodą rezonansu magnetycznego i hipertermii.

Medyczne wykorzystanie magnetycznych nanocząstek jest związane z efektem generowania ciepła. W każdym cyklu procesu magnesowania jakiegokolwiek materiału magnetycznego powstają straty energii. Jeżeli nanocząstki magnetyczne są umiejscowione w określonym miejscu ciała, np. zmienionym nowotworowo, to w obecności zewnętrznego pola magnetycznego można uzyskać tam efekt cieplny. To proste zjawisko fizyczne znalazło zastosowanie w  bezpośrednim niszczeniu komórek nowotworowych. Dodatkowo wzrost temperatury obszaru ciała chorego zwiększa efektywność zastosowanej chemioterapii lub radioterapii.

Jako materiały transportujące leki w organizmie, najczęściej w postaci nanorurek i nanokapsułek, zainteresowanie wzbudzają nanocząstki tlenku cynku oraz dwutlenku cyny.

Więcej przeczytacie Państwo w numerze 3/2014 magazynu „Przemysł Farmaceutyczny".