Ubezpieczenia lekowe w krajach europejskich
Jak podaje portal epruf.pl, w większości krajów europejskich systemy refundacyjne nie wymagają tworzenia dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych. Ze względu na umiarkowanie wysoką odpłatność pacjentów, ponoszoną w aptece przy zakupie leków na receptę, nie ma bariery ekonomicznej w dostępie do farmakoterapii. W takich krajach 100% odpłatności pacjenta pokrywa on sam z własnej kieszeni i nie może liczyć, że prywatny ubezpieczyciel zwróci mu część kosztów leków. Są jednak kraje, w których wysoki poziom odpłatności i zasady refundacji wręcz zachęcają ubezpieczycieli, aby takie produkty tworzyć i oferować je klientom. Dlatego we Francji, Słowenii oraz Danii, a od 2012 roku także w Polsce część odpłatności pacjenta ponoszonej w aptece pokrywają prywatni ubezpieczyciele.
Francja
Ma najdłuższą tradycję i tym samym najbardziej rozbudowany rynek dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych. Są to ubezpieczenia o charakterze komplementarnym, a więc uzupełniającym w stosunku do powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. Działają one w zakresie „ponad” to, co pokrywa społeczne ubezpieczenie zdrowotne. We Francji dopłaty pacjentów do świadczeń są powszechne i dotyczą wszystkich poziomów opieki, od konsultacji lekarzy przyjmujących ambulatoryjnie, poprzez wiele świadczeń diagnostycznych i szpitalnych (z wyjątkiem najpoważniejszych zabiegów), a skończywszy na lekach i środkach pomocniczych. Procentowy lub kwotowy poziom dopłat pacjentów jest bardzo różny - od symbolicznych 0,5 EUR do nawet kilkuset euro, w zależności od tego czego dotyczą.
Według portalu epruf.pl, we Francji z ubezpieczeń od dopłat do świadczeń zdrowotnych, w tym leków korzysta 93% populacji, a ubezpieczenia takie oferuje w całym kraju ok. 700 firm - lokalnych, regionalnych, zawodowych oraz ogólnokrajowych. Większość z nich, ok. 580 to towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych działające non for profit („mutuelle”). Skala działalności i wielkość rynku powoduje, że we Francji przyjęto zasadę, iż pacjent płaci swoją część ceny świadczenia w miejscu, gdzie je otrzymał, następnie przesyła rachunki za te świadczenia do „swojego” ubezpieczyciela dodatkowego, a ten w ciągu 7-14 dni zwraca mu należną część poniesionych kosztów. Sprawność systemów rozliczeniowych ubezpieczycieli jest bardzo wysoka, więc kilkudniowe oczekiwanie na refundację kosztów poniesionych przez pacjenta nie dla nich stanowi problemu.
Słowenia
W Słowenii dobrowolne ubezpieczenia zdrowotne wprowadzono w 1993 roku, po tym jak upadł system ochrony zdrowia dawnej Jugosławii. Ten mały, bałkański kraj poszedł drogą wytyczoną przez Francję, a więc wprowadził system powszechnych społecznych ubezpieczeń zdrowotnych z koszykiem świadczeń gwarantowanych przez państwo, który w wielu zakresach świadczeń wymagał finansowego udziału własnego samych pacjentów. Świadczenia zdrowotne, w tym leki są, współpłatne przez dorosłych pacjentów od 5 do 90% ceny. Pacjent ma wybór czy płaci za nie z własnej kieszeni czy poprzez dodatkowe dobrowolnie wykupione ubezpieczenie komplementarne, a więc uzupełniające finansowanie publiczne. Większość Słoweńców wybiera ubezpieczenie, także dlatego, że państwo zachęca do tego polityką wyznaczania składek ubezpieczeniowych. Osoby dorosłe, które nie posiadają dodatkowego komplementarnego ubezpieczenia zdrowotnego są karane finansowo – płacą dodatkowo 3% składki za rok, maks. 80% składki rocznej. Taka polityka doprowadziła do sytuacji w której 95% dorosłej populacji Słowenii posiada ubezpieczenie dodatkowe (stanowi to ok. 85% populacji kraju).
Jak podaje epruf.pl, w przypadku wydatków na leki, w Słowenii dodatkowe ubezpieczenia zdrowotne pokrywają 52% prywatnych kosztów leków ponoszonych przez pacjentów. Tak wysoki procentowy udział dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych w kosztach zakupu leków w aptece daje Słowenii pierwsze miejsce w Europie pod tym względem.
Cały artykuł dostępny na stronie epruf.pl.
Źródło: epruf.pl
Fot.: 123rf.com
