Przykładem jest amerykańskie badanie kohortowe z retrospektywnym zbieraniem danych, w którym oceniono, czy istnieje związek pomiędzy szczepieniem niemowląt przeciw rotawirusom a zachorowaniami na cukrzycę typu 1 w kolejnych latach życia.

Obserwacją objęto 1 474 535 zdrowych niemowląt, porównano współczynniki zachorowalności na cukrzycę typu 1 w grupie dzieci szczepionych przeciw rotawirusom (w pełnym lub niepełnym schemacie) i w grupie nieszczepionych przeciw rotawirusom. Okres obserwacji wynosił najczęściej 3 lata.

Autorzy badania zaobserwowali, że dzieci zaszczepione niepełnym schematem miały podobne ryzyko rozwoju cukrzycy typu 1 jak te nieszczepione. Natomiast kompletne szczepienie przeciw RV (w porównaniu z dziećmi niezaszczepionymi) wiązało się ze zmniejszeniem ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 1 o 30% [aHR]: 0,70 [95% CI: 0,56–0,88]), już po uwzględnieniu znanych czynników zakłócających, jak płeć, miejsce urodzenia, pora roku i rok urodzenia.

Badacze wskazują na związek pomiędzy pełnym szczepieniem przeciw rotawirusom a mniejszym ryzykiem rozwoju cukrzycy typu 1 u dzieci, choć spostrzeżenia te wymagają kolejnych badań, które pozwolą określić charakter tego związku oraz odpowiedzieć na pytanie czy szczepienie przeciw rotawirusom będzie można uznać za metodę profilaktyki cukrzycy typu 1.

Podobne badania opublikowali również badacze australijscy oceniając realizację powszechnego programu szczepień przeciw rotawirusom w Australii.

W Polsce program powszechnych, bezpłatnych szczepień przeciw rotawirusom jest prowadzony od 2021 roku. Podstawowym celem szczepienia jest profilaktyka ostrej biegunki wywołanej przez rotawirusy, zwłaszcza o ciężkim przebiegu. Powszechne szczepienia realizowane są szczepionką Rotateq, a schemat przewiduje podania 3 dawek w odstępach min. 4 tyg.