Grupa francuskich naukowców, pod kierownictwem Frédérica Wintzenrietha, Mathieu Couade, Feizheuna Lehanneur, Pierantonio Laveneziany, Marie-Cécile Niérat, Nicolasa Verger, Mathiasa Fink, Thomasa Similowski oraz Ros Kiri Ing, opublikowała w "AIP Advances" wyniki pionierskich badań na temat zastosowania ultradźwięków w badaniach klatki piersiowej.

Tradycyjne metody badania klatki piersiowej, takie jak palpacja, opukiwanie czy auskultacja, są niezbędne w diagnostyce, jednak ich skuteczność zależy od subiektywnej oceny lekarza. Tymczasem opracowana przez zespół naukowców technologia "Airborne Ultrasound Surface Motion Camera" (AUSMC) pozwala na bezkontaktową mapę wibracji powierzchniowych klatki piersiowej, indukowanych podczas wokalizacji. To otwiera drzwi do kwantyfikacji i rejestrowania "wibracji głosowych" (tactile fremitus), które do tej pory oceniane były głównie subiektywnie przez lekarzy.

Badania przeprowadzone na grupie 77 zdrowych ochotników wykazały, że technologia AUSMC jest w stanie precyzyjnie zmapować wibracje powierzchni klatki piersiowej. Co więcej, stwierdzono, że rozkład energetyczny tych wibracji jest asymetryczny i zależny od częstotliwości wokalizacji, co różni się w zależności od płci badanych.

Oprócz samego zobrazowania wibracji, potencjalną przewagą AUSMC jest możliwość wykorzystania zgromadzonych danych do zasilania algorytmów sztucznej inteligencji. Takie podejście może w przyszłości umożliwić identyfikowanie specyficznych wzorców wibracji związanych z konkretnymi chorobami układu oddechowego.

Chociaż technologia AUSMC wciąż znajduje się w fazie badań pilotażowych, jej potencjalne zastosowania w diagnostyce medycznej są obiecujące. Umożliwienie kwantyfikacji wibracji klatki piersiowej i ich rejestrowanie otwiera nowe możliwości dla diagnostyki chorób układu oddechowego, czyniąc ją bardziej obiektywną, dokładną i dostępną. Przyszłe badania kliniczne i dalszy rozwój technologii mogą przynieść rewolucję w sposobie wykrywania i diagnozowania chorób płuc, oferując lekarzom nowe narzędzie, które w połączeniu z doświadczeniem klinicznym, może znacznie poprawić opiekę nad pacjentami z problemami układu oddechowego.