2D Data Matrix w praktyce
Jacek Rządca
I.E.S. International
W latach 2007-2008 w USA (FDA), Francji (AFSSAPS) i Turcji (Ministerstwo Zdrowia) wprowadzono wymóg oznaczenia i identyfikacji produktów medycznych przeznaczonych dla ludzi przy pomocy specjalnego kodu. Tzw. online-coding w postaci 2D Data Matrix zastąpił klasyczny kod kresowy.
Poprzednio nadruk „sztywnego” kodu kreskowego realizowany był np. przez dostawcę opakowań. Nowy typ kodu nadrukowany jest na opakowaniu jednostkowym w trybie online, jako etap procesu konfekcji leku. Zawiera np. informacje dotyczące numeru serii, daty przydatności do użycia oraz oznaczenie GTIN (Global Trade Item number), czyli unikatowy kod przedmiotu handlu – ciąg cyfridentyfi kujący kraj pochodzenia, producenta, typ produktu. Nowe rozwiązanie stanowi podstawy zagadnienia, o którym
było ostatnio bardzo głośno wśród producentów farmaceutyków w Polsce, czyli Track&Trace.
Dlaczego kod 2D Data Matrix wyparł klasyczny kod kreskowy? Po pierwsze, pozwala on zawrzeć znacznie więcej informacji na mniejszej powierzchni. W kwadracie zawierającym 32 wierszy i 32 kolumny (tryb ECC200) można zapisać 60 8-bitowych znaków ASCII bądź ciąg 91 znaków alfanumerycznych. Po drugie kod 2D zawiera dane redundantne (nadmiarowe). Algorytm umożliwia odkodowanie znaku nawet w przypadku uszkodzenia, bądź gorszej jakości wydruku.
Autor: Jacek Rządca, I.E.S. International
|
Cały materiał znajdą Państwo w magazynie "Przemysł Farmaceutyczny" nr 2/2013 zamów prenumeratę w wersji drukowanej lub elektronicznej |
