Region Europejski był w tamtym momencie wolny od rodzimych zachorowań na poliomyelitis od ponad trzech lat. Ostatni przypadek rodzimego zachorowania poliomyelitis wywołanego dzikim szczepem wirusa w Europie miał miejsce we wschodniej Turcji w 1998 roku. Dotyczył dwuletniego, niezaszczepionego chłopca, u którego wystąpiły objawy paraliżu. Sukces w regionie europejskim osiągnięto dzięki serii skoordynowanych krajowych kampanii szczepień, znanych jako Operacja MECACAR, w których wzięło udział 18 krajów i obszarów endemicznych polio w Europie i wschodnich regionach Morza Śródziemnego WHO. Co roku od 1995 do 1998 sześćdziesiąt milionów dzieci poniżej piątego roku życia zostało zaszczepionych wymaganymi dawkami szczepionki. Od 1997 roku MECACAR wprowadził specjalne masowe szczepienia od drzwi do drzwi na obszarach wysokiego ryzyka zachorowania. Kampanie szczepień uzupełniających były kontynuowane w krajach o najwyższym ryzyku aż do 2002 roku.

Od czasu uruchomienia programu Global Polio Eradication Initiative w 1988 roku certyfikat obszaru wolnego od poliomyelitis otrzymały:

• w 1994 roku kraje obu Ameryk,
• w 2000 roku kraje Zachodniego Pacyfiku,
• w 2002 roku Region Europejski WHO,
• w 2020 roku Region Afrykański.

Aktualnie transmisję wirusa typu 1 (WPV-1) nadal stwierdza się w dwóch krajach- Afganistanie i Pakistanie. W 2021 roku zgłoszono 5 przypadków polio wywołanych WP1, w porównaniu do 140 przypadków WPV-1 w 2020 roku. W 2022 roku do 5 maja 2022 r. zgłoszono 3 przypadki zachorowań (jeden w Afganistanie i dwa w Pakistanie).