Bylica boże drzewko (Artemisia abrotanum) to gatunek należący do rodziny astrowatych (Asteraceae). Jest to delikatny krzew o miękkich gałązkach, gęsto pokrytych pierzastymi liśćmi w kolorze sinozielonym. Kwitnie w lipcu i sierpniu, często aż do późnej jesieni. Ma drobne żółte kwiaty, zebrane w koszyczki. Wydziela miły zapach przypominający cytrynę. Surowcem farmaceutycznym są kwitnące pędy nadziemne bylicy (Artemisiae herba), w Polsce pozyskiwane wyłącznie z plantacji.

Surowiec zawiera szereg związków hydroksykumarynowych, z których najważniejsza jest izofraksydyna. Jest to związek o silnych właściwościach żółciotwórczych i żółciopędnych, czterokrotnie silniejszych od kwasu dehydrocholowego. Surowiec zawiera też flawonoidy, które mają istotne znaczenie przy leczeniu chorób układu trawiennego, ponieważ działają rozkurczowo i rozszerzająco na przewody żółciowe, ułatwiając przepływ żółci z woreczka do dwunastnicy. Z innych związków, które występują w tej roślinie, warto wspomnieć także kwasy fenolowe (kwas kawowy i chlorogenowy) oraz bardzo ciekawy alkaloid – abrotynę, który najprawdopodobniej ma działanie przeciwgorączkowe. Nie rozpoznano do końca substancji zwanych goryczami. Występujące w bylicy garbniki wykazują działanie przeciwzapalne i słabo ściągające, natomiast składniki olejku eterycznego działają przeciwrobaczo.

Preparaty lecznicze otrzymane z ziela bylicy bożego drzewka stosowane są w zmniejszonym wydzielaniu żółci, zastoju żółci w pęcherzyku i drogach żółciowych. Obok bylicy bożego drzewka, zastosowanie w lecznictwie znalazły też inne gatunki z rodzaju bylica (Artemisia): bylica piołun (A. absinthium), bylica roczna (A. annua), bylica pospolita (A. vulgaris), bylica estragon (A. dracunculus), bylica cytwarowa (A. cina), bylica afrykańska (A. afra) i bylica japońska (A. capillaris).    

(17.09.2015, JJ)