Rak jajnika jest ósmą co do częstości przyczyną zgonów z powodu nowotworów wśród kobiet na całym świecie; w 2018 r. na całym świecie rozpoznano tę choroba u niemal 300 000 pacjentek, a około 185 000 kobiet zmarło z tego powodu1. Około 22% pacjentek z rakiem jajnika ma mutację w genach BRCA1/22.

Dane z 5-letniej obserwacji w badaniu III fazy SOLO-1 wykazały, że stosowanie olaparybu wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka progresji choroby lub zgonu o 67% (w oparciu o hazard względny [HR] 0,33; 95% przedział ufności [CI] 0,25-0,43) oraz  poprawą PFS, manifestującą się medianą wynosząca 56,0 miesięcy wobec 13,8 miesiąca w przypadku placebo. Po pięciu latach obserwacji 48,3% pacjentek leczonych olaparybem nie miało progresji choroby w porównaniu do 20,5% pacjentek otrzymujących placebo. Mediana czasu leczenia olaparybem wynosiła 24,6 miesiąca porównaniu z 13,9 miesiąca podawania placebo.

Podsumowanie wyników:

 

 

 

 

 

 

 

Profil bezpieczeństwa olaparybu był zgodny z wcześniejszymi obserwacjami. Najczęstsze (≥20%) zdarzenia niepożądane (AE) to nudności (77%), zmęczenie/astenia (63%), wymioty (40%), niedokrwistość (39%) i biegunka (34%). Najczęstsze AE stopnia ≥3 wg. CTCAE to niedokrwistość (22%)
i neutropenia (9%). 12% pacjentek leczonych olaparybem przerwało leczenie z powodu działań niepożądanych .

Wyniki te przedstawiono w piątek, 18 września 2020 r. podczas wirtualnego kongresu Europejskiego Towarzystwa Onkologii Medycznej.

W badaniu fazy III SOLO-1 osiągnięto główne kryterium oceny końcowej (PFS) w czerwcu 2018 r., co stanowiło podstawę do rejestracji leku w USA, UE, Japonii i kilku innych krajach.

Informacje o badaniu SOLO-1

Badanie SOLO-1 było wieloośrodkowym randomizowanym badaniem fazy III , podwójnie zaślepionym,  kontrolowanym, placebo prowadzonym w celu oceny skuteczności i bezpieczeństwa stosowania olaparybu (w tabletkach 300 mg, dwa razy na dobę) w terapii podtrzymującej  u pacjentek z nowo rozpoznanym zaawansowanym rakiem jajnika z mutacją BRCA po chemioterapii pierwszej linii opartej na pochodnych platyny. Do badania zrandomizowano 391 pacjentek z patogenną lub prawdopodobnie patogenną  mutacją germinalną lub somatyczną w genach  BRCA1 lub BRCA2, które uzyskały całkowitą lub częściową odpowiedź kliniczną  po chemioterapii  opartej na pochodnych platyny.

Pacjentki zrandomizowano (w stosunku 2:1 odpowiednio do ramienia z olaparybem lub placebo, z czasem leczenia ograniczonym do dwóch lat w przypadku braku radiologicznych dowodów na występowanie choroby (odpowiedź całkowita) po 2 latach leczenia lub do progresji choroby w przypadku pacjentek, u których po dwóch latach istniały radiologiczne dowody na wystąpienie choroby bez cech progresji. Pierwszorzędowym punktem końcowym był PFS, natomiast najważniejsze punkty drugorzędowe obejmowały czas do drugiej progresji choroby lub zgonu, czas do pierwszego kolejnego leczenia oraz przeżycia całkowite.

Olaparyb

Olaparyb jest pierwszym lekiem w klasie inhibitorów PARP i pierwszym celowanym lekiem blokującym mechanizmy naprawy uszkodzeń DNA (ang. DNA damage repair, DDR) w komórkach z niedoborem mechanizmu naprawy na drodze rekombinacji homologicznej (ang. homologous recombination repair, HRR), takich jak komórki nowotoworowe z mutacją w genach BRCA1 i/lub BRCA2. Olaparyb, opracowany i wprowadzony na rynek wspólnie przez firmy AstraZeneca i MSD, został zastosowany w leczeniu ponad 30 000 pacjentów na całym świecie.

Działalność firmy AstraZeneca w onkologii

Firma AstraZeneca może się pochwalić długą historią badań nad lekami stosowanymi w onkologii. Firma AstraZeneca działa na rzecz postępów w onkologii, co stanowi główny motor jej wzrostu, z koncentracją na nowotworach płuca, jajnika, piersi i krwi, o czym świadczy siedem nowych leków dopuszczonych na rynek w latach 2014 – 2020 i szeroki asortyment potencjalnych leków drobnocząsteczkowych
i biologicznych w fazie prac badawczo-rozwojowych.